φωτο: Akanthos
Στο καφενείο έχουν καιρό να τον δουν,το ίδιο και στη ταβέρνα.Άλλοι λένε πως μπάρκαρε με το πρώτο καράβι που βρήκε,άλλοι πως ερωτεύθηκε μια τσαχπίνα θεατρίνα και γυρίζει με το θίασο της όλη την Ελλάδα.
Παρασκευά τον έλεγαν ρώτησα στο καφενείο το επώνυμο του,κανείς δεν ήξερε.Ήταν ψηλός ,γεροδεμένος με ένα μικρό σημάδι στο πρόσωπο.Δούλευε περιστασιακά σε οικοδομές και όταν δεν είχε λεφτά τον ζούσε μια αφράτη χήρα,Μέλπω τη έλεγαν γυναίκα αξιωματικού ο οποίος έπαθε καρδιακή προσβολή μετά τη πτώση της χούντας και λίγο αργότερα πέθανε μη μπορώντας να αντέξει τη ντροπή.Κάπνιζε πάντα ζαντέ φίλτρο και έπινε ούζο σκέτο.Είχε μια αγάπη για το λαικό τραγούδι και έγραφε στίχους,Τους τραγουδούσε πότε πότε στο λιτό δωμάτιο του με ένα παλιό μπουζούκι του Ζοζέφ.Τους είχε γράψει σε μια κασέτα ,τα πήγε σε εταιρείες αλλά όλες απάντησαν αρνητικά. Αγαπούσε τα πουλιά,είχε δυο καναρίνια και όταν έβλεπε κήπους με λουλούδια στεκόταν σιωπηλός.Δεν είχαμε μιλήσει ποτέ,δυο βλέμματα είχαμε αλλάξει μοναχα ,μες στη σιωπή.
Στο καφενείο έχουν καιρό να τον δουν,το ίδιο και στην ταβέρνα